Ponad 40 lat zajęło Rosji i Norwegi dojście do porozumienia w sprawie rozgraniczenia przestrzeni morskiej oraz współpracy na Morzu Barentsa i Oceanie Arktycznym. Spór nie był bezpodstawny. W interesie obu państw leżał jak najkorzystniejszy podział, gdyż dno morskie pod lodem Arktyki jest bogate w cenne węglowodory. W wyniku umowy wyjaśni się kwestia połowów ryb oraz eksploatacji surowców energetycznych. Według szacunków podmorskie złoża ropy naftowej w Arktyce stanowią 13% światowych zasobów, jeszcze nieodkryte złoża gazu szacowane są na 30% wszystkich zasobów. Są one szczególnie cenne dla Norwegów, którym zasoby gazu ziemnego i ropy naftowej powoli się wyczerpują.